1.   NO STIG VÅR SONG

 No stig vår song, vår takk til Gud
for denne gode verd,
for havets salt, for regn og sol
og himlens stjernehær.
Vi takkar deg for storm og frost,
og snø som fell så stilt mot jord.
Vi takkar for den mørke natt,
og vårens tid, for alt som gror.

No stig vår song, vår takk til Gud,
for nådens korte tid.
Da skapte du vår vakne sjel
som lid når andre lid.
Ditt tålmod lindrar gamle sår,
men dagleg blir din skapning krenkt.
La rettferd fylle tusen år!
Trøyst våre barn, møt deira lengt!

No stig vår song, vår takk til Gud
for denne heim, vår jord,
med barnesmil og voggesong
og heite kjærleiksord!
Vi takkar for kvar nyfødt dag,
da våre sansar opnar seg,
for tankens glans, for hjarteslag
og alle under på vår veg.

 No stig vår song, vår takk til Gud
for han som er vår fred.
Når Kristus sprenger dødens rom
fell siste stengsel ned.
Da stig vår song, vår takk til Gud
for spor på strand, for bølgjers slag:
Kom natt, kom søvn, kom morgongry,
kom evig sommars lyse dag. 

2. ALT VI HAR KJÆRT

 Når alle dei nattlege draumar
blir borte som skyer for vind,
da opnar eg alle dører
så sollys kan fløyme inn,
da ropar eg høgt av glede
og syng: Eg er enno til!
Eg tenker på alt som har hendt meg
og alt som eg veit og vil:

Alt som er kjært tenker eg på!
Alt som er nært tenker eg på.
Stjernene, sola og månen tenker eg på.

 Eg tenker på måltid med venner
da sola gjekk opp og ned.
Eg tenker på skrål og latter
og stunder med salig fred.
eg tenker på vinterstormar,
når mine er trygt i hus.
Eg lengtar mot travle dagar
og netter med stille sus.

Alt som er kjært tenker eg på!

Alt som er nært tenker eg på.

Alt som ligg bortanfor blånen tenker eg på.

Eg går mot dei fossande vårar
og sommarens lyse smil,
mot hausten som brenn i fargar
før vinteren stundar til.
Eg står i den gryande dagen,
som myldrar av leik og liv.
Eg ser mot den fjerne synsrand 
der skyene driv og driv. 

3.   AUGNEBLINK

Ein augneblink – eit flyktig ord, 
smak av himmel, salt og jord,
nakkekast, hoftevrikk
blaff av sorg, eit lite stikk,
av det som var, men ikkje er.

Eit kort sekund da allting skjer,
streif av smil som fort forsvann,

fryd som trassar all forstand,
minne frå eit anna land

som enno er, som enno er

 Når eg ser deg i ei framand gate
da hoppar hjartet, tanken blir still
da veit eg det er her vi høyrer til.

 Ein augneblink – eit flyktig ord
vengeslag og harespor,
Augneblink, eg kjem til deg,
du ser vel at eg skundar meg?

Eg må snart gå!
Var det meg du venta på?

 Når eg ser deg i ei framand gate,
da hoppar hjartet, tanken blir still.
Da veit eg det er her vi høyrer til

4.   NÅR MÅNEN LYSER

 Når månen lyser opnar eg mi dør
lar slåa kvile lett så du slepp inn.
Eg høyrer lauv som raslar der du trør
og kjenner heten stige i mitt kinn.

Så kom til meg og ver hos meg og hald meg!
La sløret falle, meir enn måneslør.
Og du som ber om litt av alt, ta alle
dei kjenslene som ventar bak mi dør.

Det gyngar lett av kjærleik over jord
og vi kan tala saman utan ord.

Kjenn desse kvite lenders grove lengsel.
Sjå, mine skuldrar lyser no som snø.
Løys heite andedrag ut av sitt fengsel
og legg så ut som båt legg ut på sjø.

Eg kjenner at du tynger på mi tilje
og bølgjer duvar som en himmelsti.
Du er ein høgsong, eg er Sarons lilje.
Og du har sleppt min hjarteløyndom fri!

Det gyngar lett av kjærleik over jord
og vi kan tala saman utan ord.

5.   SÅ SYNG EG DA EIN SONG FOR DEG

 Så syng eg da ein song for deg.
Eg syng at våren er på veg.
Så mangt slo feil, så mangt forsvann!
Snart står vi der, i vårens land!
Der blomstrar hegg og villmorell,
i skimmerlys ein maikveld.

Mens dører stenger, håp forsvinn,
skriv eg om sol og frålandsvind.
Om lukt av sjø, om bråtebrann,
og klokkeklang frå fjerne land.
Om bølgjebrus ved nakne skjer,
ein song om alt som ikkje er.

Eg syng ein song, ein gammal song
om det som var, til neste gong!
Snart når vi fram, det veit vi vel,
frå avstand, frykt og maskespel.
Eg rører ved deg! Vi er her!
No veit eg alltid kven du er.

Så syng eg da ein song for deg.

Eg syng at våren er på veg!

6.   DEN FATTIGE GUD

Eit lite barn voks opp til mann
og sa at han var Gud.
Han levde slik som andre, han,
og såg heilt vanleg ut.
Hans rike låg langt borte
frå all sorg og vondskap i vår verd,
og enda bed han oss forstå
at det er inni oss det er.

Han sa: Ein fattig går forbi,
og det er meg du ser.
Men vi ser millionar, vi,
i svoltens store hær.
Og når vi veit kva vi har gjort
mot alle desse dine små,
forstår du at vi snur oss bort
ifrå den Gud vi skulle sjå.

Men er det sant at dei som bur
i svolten kring vår jord,
er Gud som menneske, da trur
vi òg at du er stor.
Når svoltens hær frå land til land
bryt opp og krev ei anna verd,
vil vi forstå med vår forstand
kva for ein mektig Gud du er.

7.   KVELDSSALME

  Så stilt som berre vinden snur

når sommarnatta går mot dag.

Så stilt som berre barnet søv

med fred i sine andedrag.

Så stilt blir Herrens nåde sendt

og dagen varer tusen år.

Så fort som fargar skiftar lei

i auga til ei vaken sjel.

Så vart som elskarhanda kling

i stilla etter harpespel,

slik fyller Herren tusen år

med lyset frå ein sommardag.

Så lett som dogga kjem og går,

så stilt som blomar fell til ro.

Så mildt som sus frå nattleg hav

skal Herrens time koma no.

For han er dagen tusen år

og tusen år ein sommardag.

8.   EG SAKNAR IKKJE LENGER DET SOM VAR

Eg saknar ikkje lenger det som var.
Eg leitar ikkje etter gamle svar. 
Eg ventar på det nye.
Eg høyrer barnesteg.
Dei vekker det som var ungt i meg.

Mi trøyst er dei ungdommelege smil.
Eg er hos det som veks og som blir til.
Eg ventar på det nye!
Eg høyrer unge steg. 
Dei vekker det som var ungt i meg.

Eg står i morgongry.
Eg er forandra, sterk og ny.

Eg står ved dagens rand.

Eg tar farvel når eg grip di hand.

  Eg snusar inn ein enno ufødd vår.
Eg skal finne ut kvar vegen går.
Eg veit mi tid er inne!
Og songen skal meg nå,
frå tider eg aldri skal få sjå.

9.   SORGSALME

Trø stilt der sorga herjar, la saknet finne fred.
Den største sorg er heilag. I den skal under skje!
Dei veit det, dei som sørger, at dagar kan bli år
før deira liv kan bera det ingen no forstår.
Gi tid, gi tid av nåde! I dag er nådens tid.

Til dei som søker rettferd gav Gud den gode jord,
med tre som veks, og fuglar som flyg frå sør mot nord,
med bølgjer og korallar, med nordlys, storm og snø!
med tårer, gråt og latter, med stjerner over sjø.
Hans tid er gitt av nåde. I dag er nådens tid.

I natt og mørker, Herre, skal no din kjærleik bu!
Løft sjelene som sørger frå dødens bitre gru!
Gi smak og lukt og fargar, vekk deira stumme song,
så dei kan kjenne glede og finne trøyst ein gong.
I dag er Herrens time. I dag er nådens tid.